NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
مُسَدَّدٌ
حَدَّثَنَا
سُفْيَانُ
عَنْ
الزُّهْرِيِّ
عَنْ أَبِي
سَلَمَةَ
عَنْ أَبِي
هُرَيْرَةَ
أَنَّ
الْأَقْرَعَ
بْنَ حَابِسٍ
أَبْصَرَ
النَّبِيَّ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
وَهُوَ يُقَبِّلُ
حُسَيْنًا
فَقَالَ
إِنَّ لِي
عَشَرَةً مِنْ
الْوَلَدِ
مَا فَعَلْتُ
هَذَا
بِوَاحِدٍ
مِنْهُمْ
فَقَالَ
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
مَنْ لَا يَرْحَمُ
لَا يُرْحَمُ
Hz. Ebu Hureyre'den
(rivayet edildiğine göre) el~Akra b. Habis Nebi (s.a.v.)'i (torunu) Hüseyin'i
öperken görmüş de:
Benim on tane çocuğum
var, bunu onlardan hiç birine yapmadım, demiş, Rasûlullah (s.a.v.)'de:
Merhamet etmeyene,
merhamet olunmaz, buyurmuştur.
İzah:
Buhari, edeb; Müslim,
fedail; Tirmizi, birr
Ulemanın beyânına göre
çocuklara ve zayıflara merhamet meselesi, umumî olup, bulun insan ve hayvanlara
şamildir. Yani, mü'min olsun, kâfir olsun bütün insanlara; kendinin olsun
olmasın bütün hayvanlara acımayan, hayvanı doyurup sulamayan, yükünü
hafifletmeyen ve insafsızca döven kimse, âhirette Allah'ın rahmetine nail
olmayacaktır.
Bu rivayetteki rahmet
cümleleri her iki fiilin ref'i ve ceni ile rivayet olunmuştur. Merfû okunduğuna
göre cümle başındaki "n;en-i mevsûle" meczum okunduğuna göre ise
"şartıyye" olur.
İmam Nevevî'nin
açıklamasına göre:
"Kişinin kendi
çocuğunu yanağından öpmesi vâcibdir. Yüzünün dışında mesela parmaklarını
şefkat, rahmet, babalık sevgisiyle Öpmesi ise sünnettir. Bu hususta çocuğun
erkek veya kız olması arasında bir fark yoktur.
Aynı şekilde kişinin
bir arkadaşının çocuğunu da böyle temiz duygularla öpmesi de sünnettir. Fakat,
şehvetle Öpmek ise haramdır. İsterse baba olsun bu konuda ulema ittifak
etmişlerdir."
Her ne kadar İmam
Nevevî, kişinin kendi çocuğunu alnından öpmesi-nin vâcib olduğunu söylemişse de
bu görüşün kabul görebilmesi için bu konuda gelen sahih bir hadise ya da sahih
bir kıyasa dayanmış olması gerekir.